Για καιρό συνήθιζα να χάνω τις στιγμές του τώρα, κυριευμένη από φόβους του παρελθόντος ή άγχη του μέλλοντος.
Ένιωθα αιχμάλωτη αποδιοργανωτικών σκέψεων, χαοτικών υποχρεώσεων και κυνηγούσα συνεχώς τον χρόνο που πάντα μου φαινόταν λίγος. Είχα βγει από εμένα και τριγυρνούσαν τα κομμάτια του εαυτού μου σε διάφορα σημεία διασκορπισμένα.
Σε εκείνο το σημείο βρεθήκαμε με την αγαπημένη μου Κατερίνα. Μάλλον τα διάφορα κομμάτια του εαυτού μου βρέθηκαν μαζί της. Με βοήθησε να ‘επαναπατριστώ ‘, να τα επαννενώσω και να βρεθώ ξανά με εμένα, στο δικό μου κέντρο.
Από εκείνο το σημείο έχω ξεκινήσει να με καταλαβαίνω καλύτερα, να με αποδέχομαι, να είμαι και να αισθάνομαι πιο ζωντανή, πιο δυνατή και πιο ‘ενιαία’. Αυτό για εμένα ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου δώσει η θεραπευτική, μαγική, θετική της ενέργεια και δύναμη.
Κατερίνα μου σου είμαι ευγνώμων ! Εύχομαι να είσαι δυνατή και τόσο δοτική για πάντα !
.
Νατάσα Κατσανεβάκη