Ένα πρόβλημα υγείας που είχα πριν από αρκετό καιρό, με οδήγησε πιο κοντά σ’ αυτό που ονομάζεται «πνευματικότητα». Με οδήγησε στην αναζήτηση, να ψάξω για το νόημα-το σκοπό της ζωής, να βρω την εσωτερική γαλήνη…
Αιφνίδια νευροαισθητική απώλεια ακοής, ή αλλιώς οξεία πτώση ακοής… με λίγα λόγια κώφωση, μονόπλευρη, στο αριστερό αυτί, που συνοδευόταν με ένα αίσθημα ιλίγγου. Για 3-4 χρόνια είχα ένα επεισόδιο κάθε χρόνο πάντα στο ίδιο αυτί. Για την αντιμετώπιση της νόσου μου χορηγούσαν στο νοσοκομείο μεγάλη δόση κορτιζόνης για 4-5 μέρες και έπειτα συνέχιζα την αγωγή στο σπίτι για 8-10 μέρες μέχρις ότου περνούσε τελείως. Μέχρι που την τελευταία φορά στο τελευταίο επεισόδιο η ακοή δεν επανερχόταν. Μόλις τέλειωνε ο ένας κύκλος της θεραπείας η ακοή μου επανερχόταν για λίγες μέρες και μετά πάλι το ίδιο σύμπτωμα, άρχιζα άλλο κύκλο θεραπείας και πάλι το ίδιο και έτσι συνεχιζόταν ο φαύλος κύκλος και η απελπισία να με κατακλύζει όλο και περισσότερο.
Περιττό να πω ότι έκανα πολλές εξετάσεις που μου υπέδειξαν διάφοροι γιατροί της κλασικής ιατρικής, αλλά σε κανένα αποτέλεσμα ούτε σε καμία μαγνητική δεν φαινόταν κάτι που να δικαιολογεί όλη αυτή την κατάσταση. Δοκίμασα και τη χρήση υπερβαρικού οξυγόνου, καθώς επίσης και βελονισμό… αλλά η ακοή μου μια χανόταν μια επανερχόταν.
Έκεί στη απελπισία μου.. βρέθηκε στο δρόμο μου η Κατερίνα. Έίδα μια κοπέλα ήρεμη να εκπέμπει αγάπη και καλοσύνη. Πρόθυμη να με βοηθήσει χωρίς να με γνωρίζει από πριν, ταπεινή, ανιδιοτελής, ευγενική…
Από την πρώτη κιόλας συνεδρία μπόρεσα κι έκανα «βουτιά» στον εαυτό μου, με συγκλόνισε το γεγονός ότι μέσα σε δυο ώρες ανακάλυψα πράγματα για τον εαυτό μου που τόσα χρόνια δεν τα είχα βρει προσπαθώντας με το μυαλό μου. «Έίδα» ποιο γεγονός ήταν αυτό που μου προκαλούσε το νόσημα, ποια ακριβώς ήταν η αιτία και πού βρισκόταν σε ποιο σημείο του σώματός μου και αυτό σίγουρα δεν ήταν το αυτί μου. Το αυτί ήταν απλώς το αποτέλεσμα.
Τις επόμενες εβδομάδες «έβγαλα» τόσα πολλά από μέσα μου, πάντα με την βοήθεια και την διακριτική και ευγενική καθοδήγηση της Κατερίνας. Δεν ένιωσα ούτε μία στιγμή άβολα, δεν ένιωσα ποτέ ότι με κρίνει, δεν ένοιωσα ούτε μία στιγμή ότι με ελέγχει. Έτσι μπόρεσα σιγά σιγά να απαλλαγώ απ’ αυτό το πρόβλημα. Το σημαντικό είναι ότι μπόρεσα με την βοήθεια της Κατερίνας να θεραπεύσω το αίτιο και να απαλλαγώ μια και καλή απ αυτό… και είμαι καλά μέχρι σήμερα. Μα κι αν ξανάρθει… θα το καλοδεχτώ… και πάλι με τον ίδιο τρόπο θα το αποχαιρετήσω. Γιατί το σημαντικότερο είναι ότι μαθαίνεις να θεραπεύεσαι μόνος σου….
Η θεραπεία με την Κατερίνα είναι ένα ταξίδι στην αλήθεια σου, είναι σαν να διαβάζεις το δικό σου βιβλίο, είναι σαν να βλέπεις τον εαυτό σου με άλλα μάτια.. ΜΈ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.
Σ’ ευχαριστώ Φίλη μου και Δασκάλα μου.
Μαρία Μανουσάκη